Mijn Vespa-tour door Toscane was gepland. Daarvoor was er een bezoek aan Scooter Center op de planning.
Ik kreeg een paar reserveonderdelen en bewaarde ze in het exemplaar dat ik nieuw ontworpen had Vespa-tassen
en kon met mijn Vespa VNB uit 1961 zonder zorgen richting huis rijden.
Bij mooi weer reed ik op mijn Vespa langs veel steden en voelde me gelukkig en vrij.
Toen ik op de top van de Gotthardpas aankwam, was ik al op een derde van mijn reis.
Italië was niet ver weg. De geur van vers gebakken cornetti en vers gezette koffie lokte me een espressobar binnen. Deze geur is niet in woorden te omschrijven.
Als kind zou ik waarschijnlijk hebben gezegd: ‘zo moet geluk ruiken’.
Natuurlijk vond een tweede Cornetto de mijne Vespa-tas Place.
Ik reed verder richting de zon door de idyllische heuvels, de met pijnbomen en cipressen omzoomde landwegen van mijn Toscane, langs prachtige villa's en oude kastelen.
Voor mij lag een prachtig landschap gekenmerkt door olijfbomen en wijngaarden waarvan topwijnen zoals olijfolie worden gemaakt.
De scheve toren van Pisa was al zichtbaar en de silhouetten van andere bekende steden als Florence en Siena verschenen langzaam achter elkaar.
Nu was ik op mijn bestemming aangekomen. Ik heb de mijne vastgebonden Vespa-tas van het beenschild van mijn geliefde klassieke auto en nam het mee.