Uitdaging Scootengat
Project Paul bij de 10-uursrace in Magny-Cours
Eindelijk was het weer tijd! Na wat aanvoelde als een eeuwigheid, waarin verschillende fondvluchten moesten worden afgelast, kwam de beladen Team Scootengat op 12 september tot 10-uurs race naar Magny-Cours A. Vol verwachting volgden we vanuit Paul project - naast zo'n 30 andere teams - hun oproep.
Er is veel tijd verstreken sinds de laatste race, tijd die teambaas Dennis niet heeft verspild. Dus wijdde hij zich - met geweldige steun van Scooter Center - de bouw van een compleet nieuwe racescooter, de zesde Paul sinds de oprichting van het team in 2015. De basis was de voormalige PLC-Racer, een V50, waarmee Andy al jaren in de ESC was begonnen. Gedemonteerd in zijn afzonderlijke onderdelen, werd de scooter helemaal opnieuw opgebouwd en uitgerust met veel vermogen. Na een dag testen op de testbank was Paul nummer 6 met startnummer 6 klaar voor zijn race in Frankrijk.
Op zaterdag, de dag voor de race, stond er veel op het programma. Naast de bouw van de pit en de technische acceptatie moesten de laatste aanpassingen worden gedaan tijdens de trainingsruns voor de kwalificatie, waarin we eigenlijk op de eerste plaats eindigden - de test was geslaagd, de race kon komen!
Spannende 10 uur in Magny-Cours
Zondagochtend vroeg ging de wekker. Hoe dichterbij de race kwam, hoe meer plankenkoorts toenam - niet alleen onder de coureurs, het besmette iedereen. Dus op weg naar het circuit, Paul maakte hem wakker en zette Felix in de stationwagen. Tot nu toe verliep alles gesmeerd. Ongeveer tien minuten voor de start - we waren al in positie - merkten we dat Paul "losliet"... Zonder al te veel na te denken en zonder tijd te verspillen, gingen we terug naar de pits. De reden was snel gevonden: een schroef op het koppelingsdeksel zat niet strak genoeg. Gelukkig geen probleem, alleen de resterende tien minuten tot de lancering waren niet genoeg om het probleem op te lossen. De start vond dus plaats zonder Paul, die pas een halve ronde later met Felix in de achtervolging ging.
Starter na starter begonnen de twee van achteren het veld op te rollen. Aangekomen op positie 17, haalde de pech ons weer in toen de membraanplaat ons in het gezicht vloog. Het daarbij behorende verblijf in de pits kostte ons zes plaatsen, dus gingen we weer op jacht vanaf de 23ste plaats.
Op de 14e plaats aangekomen vond de rubberen carburateur dit een mooi moment om het nummer wat spannender te maken en nam spontaan afscheid van de carburateur. Coureur Andreas moest Paul van de baan duwen in de toch al bekende pit. Uitgerust met een extra klem, ging hij terug in de race om verloren plaatsen in te halen. En deze keer zou het moeten lukken! Team voor team en ronde voor ronde werkten Andreas, Felix, Thomas, Andy en Wolfi zich een weg omhoog naar Plaats 1! De resterende anderhalf uur was het "slechts" een kwestie van verdedigen - geen gemakkelijke taak, want we kregen niets gratis van het Franse team "Superbordel". De coureurs, die ook ijzersterk waren, kwamen met hun snelle PK steeds gevaarlijk dicht bij ons.
Vergis je nu niet...
De (geplande) laatste coureurswissel vond 40 minuten voor de finish plaats. Andy wist de positie vast te houden en Andreas startte voor de laatste stint toen het rode licht minder dan tien minuten later aanging. Verlaten ras. Alle coureurs uit de pits. Maar waar was Andreas? Ambulance en servicewagen sprintten de baan op richting een deel dat vanuit de pits niet zichtbaar was. Minuten gingen voorbij, slepend als kauwgom. De ambulance verliet als eerste de route en reed direct door naar de medische voorraadkamer, gevolgd door de dienstwagen beladen met ons nummer 6. Even stond ons hart stil.
Een deel van het team rende meteen weg om naar Andreas te vragen, de anderen renden naar de servicewagen. Andy had zijn pak nog aan en pakte zijn helm, terwijl Dennis, Thomas en Felix Paul nog even checkten en opnieuw begonnen. De renners van de andere teams stonden in startposities vlak naast ons, wachtend tot ze weer op de baan werden gelost. Andy deed mee, het kon zo doorgaan! We stonden nog ruim twee ronden aan de leiding en Andy kwam na tien zenuwslopende uren als eerste over de finish met Paul!
Met de prijsuitreiking is dat tot nu toe gunstig geweest voor Project Paul spannendste raceweekend een happy end, want Andreas kon - ondanks hevige pijn in zijn schouder - toch meedoen en zijn eigen trofee in ontvangst nemen: met een tijd van Hij heeft de snelste ronde in 1.29.3 minuten verbrand in het asfalt!
Wij danken de Scooter Center, die ons te allen tijde ondersteunt met de onderdelenvoorziening, evenals onze supporters KR Automation, Egig Performance en FalkR, zonder wie de bouw van een dergelijk voertuig niet zonder meer mogelijk zou zijn geweest. We willen ook de organisator, die ondanks ongunstige omstandigheden dit geweldige evenement heeft gerealiseerd, en natuurlijk alle andere teams bedanken voor een eerlijke race! Het is voor ons altijd een grote eer om deze passie met vrienden te kunnen delen. Heel erg bedankt hiervoor!
